Zwierzęta - łoś
Systematyka
KRÓLESTWO - zwierzęta
TYP - strunowce
GROMADA - ssaki
RZĄD - parzystokopytne
RODZINA - jeleniowate
RODZAJ - Alces
GATUNEK - łoś
Występowanie
Strefa lasu borealnego (tajga) i tundrę półkuli północnej. W Ameryce Północnej jest spotykany na Alasce, w Kanadzie i w północnych Stanach Zjednoczonych. W Eurazji występuje od Półwyspu Skandynawskiego po wschodnie wybrzeża Azji. Najliczniej występuje w Skandynawii, na Syberii, Alasce i w Kanadzie.
Środowisko życia
Leśne i zakrzewione tereny podmokłe, bagna, mokradła, torfowiska, trzęsawiska, tereny zalewowe, nad jeziorami i rzekami. Przed nadejściem zimy przenosi się na wyżej położone tereny, do lasów iglastych.
Charakterystyka
Największy współcześnie żyjący gatunek ssaka kopytnego z rodziny jeleniowatych, wyróżniający się charakterystycznym porożem i wyjątkowo długimi kończynami. Samiec (byk) osiąga 540-740 kg masy ciała, a wysokość od 1,5 m do ponad 2 m. Samica (łosza, klępa) jest niższa i lżejsza, osiąga masę około 400 kg.
Tryb życia
Żeruje w dzień i w nocy, ale największą aktywność wykazuje wczesnym rankiem i wieczorem. Przemierza duże odległości w poszukiwaniu pożywienia. Wiosną i latem starsze samce żyją samotnie, zimą grupują się w niewielkie stada. Na okres rozrodu tworzą małe grupy rodzinne. Samice z młodymi łączą się w stada.
Odżywianie
Latem żywi się roślinami zielonymi, głównie podwodnymi i błotnymi (kaczeńce). Zjada też trawy i turzyce porastające brzegi zbiorników wodnych, liście, pąki, owoce krzewów i pędy drzew liściastych i iglastych, a w zimie igły sosen i jodeł oraz korę drzew. Dorosłe osobniki zjadają dziennie 20-50 kg karmy. Potrafią wydobywać pokarm głęboko zanurzony w wodzie, ale zjadanie nisko położonych roślin wymaga od nich przyklęknięcia z powodu krótkiej szyi i długich kończyn.
Rozród
Okres godowy łosi nazywany jest bukowiskiem. Samica wydaje na świat do trzech młodych - nazywanych łoszakami. Już po trzech dniach po urodzeniu mogą podążać za matką. Karmienie młodych może trwać około czterech miesięcy, do następnej rui. Łoszaki od trzeciego miesiąca życia uzupełniają swój jadłospis pokarmem stałym.
Zagrożenie i ochrona
Najgroźniejszym naturalnym wrogiem łosia jest wilk, który reguluje liczebność populacji pożerając najsłabsze łoszaki i stare osobniki. Wilki potrafią upolować nawet dorodnego byka. Również niedźwiedziom zdarza się zaatakować młodego lub chorego łosia. Mniejsze drapieżniki nie podejmują ryzyka starcia z dorosłym bykiem. Łosie zaliczane są do grubej zwierzyny objętej okresem ochronnym. W Polsce od 2001 roku obowiązuje moratorium (zawieszenie polowań i całoroczny okres ochronny).